Warsztat historyka sztuki dzieli się ze względu na metodykę interpretacji na dwie podstawowe kategorie podczas badania dzieła, są to analiza formalna i analiza kontekstualna. Oba rodzaje analizy są od siebie zależne, dlatego podczas analizy dzieła: obrazu, rzeźby, plakatu czy elementów architektury stosuje się je zazwyczaj równocześnie lub po kolei, jeśli takie rozgraniczenie jest wymagane.
Analiza formalna zajmuje się głównie wizualnymi i fizycznymi aspektami dzieła, wiec jest próbą odpowiedzi na pytania, które dotyczą samego dzieła sztuki, bez wnikliwego odwoływania się do innych źródeł. Bada się, podczas tejże analizy wizualne oddziaływanie dzieła sztuki oraz co artysta zamierzał osiągnąć za pomocą wybranych środków wizualnych.
Analiza kontekstualna odwołuje się do interpretacji oraz znaczenia i przekazu dzieła biorąc pod uwagę rzeczywistości poza nim. Jest to próba zrozumienia wyrażenia poprzez wykonane dzieło: doświadczeń, ideii, wartości osoby bądź grupy osób, która je wykonała, a także patrzyła na nie czy je posiadała. Podczas analizy kontekstualnej potrzebne jest sięgnięcie do dokumentów czy innych przedstawień, a także książek z czasu kiedy dzieło powstawało, do zapisków artysty i jego biografii.
